مالین پیدا می‌کنید. اگر وبلاگ شما چنین شمایلی دارد باید بدانید نود درصد

خوانندگان در همان لحظه‌ی اول آن ضربدر قرمز رنگ را می‌زنند و دیگر به صد

متری وبلاگ شما هم نزدیک نمی‌شوند.

اشتراک‌گذاری،دسترسی آسان و سریع به فید،لینک‌های مفید،گوگل‌ریدر

اشتراکی،لینک‌های مرتبط و … را تمام و کمال در اختیا خوانندگانش قرار

می‌دهد. به این فکر کنید که کسی که الان برای شما وقت گذاشته و مطالبتان را

می‌خواند می‌توانست هزار سوراخ‌سمبه‌ی دیگر باشد. پس برای وقت و هزینه

خوانندگانتان احترام قائل شوید.

می‌تواند به موفقیت وبلاگ شما کمک شایانی کند. سعی کنید از روز های ابتدایی

وبلاگ نویسی اکانتی در این سایت ها باز کرده و با کاربران آشنا شوید.

استفاده از یک لوگو یا علامت خاص و استفاده از نام وبلاگ تان به عنوان

Username هم می توانند به شناخته شدن شما توسط سایرین کمک کند.

مظلوم است همین خلاقیت و نوآوریست.ببینید من خودم ده‌ها فلافل‌فروشی را

می‌شناسم که همه آمدند و بساطشان را بعد از مدتی جمع کردند.اما چند سال است

که یک فلافلی روی پای خودش است و با رمز “نوآوری”همچنان کار می‌کند.اوایل

سه تا فلافل می‌فروخت دو تا پولی،یکی مجانی،مدتی بعد اسم فلافلیش را گذاشت

فلافلی برره با آشپزی نظام دوبرره، و حالا هم که یک فلافل می‌دهد با یک

نوشابه مجانی،حالا بماند که دو برابر پول نوشابه را از جای دیگر در پاچه

مشتری‌ها فرو می‌کند. اما غرض این بود که در وبلاگنویسی هم اینطوریست.

نوآور باشید، سبک مخصوص به خودتان را داشته باشید، قالب شخصی داشته باشید.

حتما پیش آمده که ببینید جدیدا برخی‌ها کامنت می‌دهندکه: ” نصف آرشیو تو

خوندم ،دید باز و قلم شیوایی داری” این همان ورژن جدید “وبلاگ خوبی داری به

منم سر بزنه” اما می‌بینید که حتی این اشخاص هم ار قافله نوآوری جا

نمانده‌اند.

موسیقیه. بگذارید برایتان مثالی بزنم. شما خربزه دوست دارید مگر نه؟ حالا

فرض کنید نصف شب است و دارید وبلاگتان را می‌خوانید که یهو برادر بزرگتان

همین‌طور خربزه را در حلقتان فرو می‌کند و می‌گوید بخور،نوش جانت. قرار

دادن موسیقی در وبلاگ هم یک همچین شمایلی دارد، هر چقدر هم که خربزه شیرین

باشد دوست ندارید در خوردنش اجباری باشد.

شرکت کنید؛ برایشان کامنت بگذارید، به سؤالات خوانندگانتان پاسخ دهید،

راهنماییشان کنید و خلاصه نگذارید این ارتباط با خواننده‌ها سرد و کم‌سو

شود. چون از نظر من نویسنده وبلاگ مثل ماه در آسمان می‌ماند و خوانندگان هم

همان ستاره‌ها هستند. هر چقدر هم که ماه روشن و زیبا و کامل باشد. اما

دیدن آسمان شب بدون ستاره‌ها هیچ لطفی ندارد.

یاعلی